Interview met ambassadeur Rico Verhoeven

Rico snijdt het eerste deel van zijn kip aan. Bij aanvang van het interview werkt de Brabantse vechtsporter nog even één van zijn zeven dagelijkse maaltijden naar binnen. Rico is koud twee dagen terug in Nederland. In het voorgaande weekeinde was hij in Abu Dhabi getuige van de eerste wereldtitel van Formule 1-coureur Max Verstappen, al jarenlang een maatje van hem. Samen met kunstenaar Joseph Klibansky en dj Martin Garrix -eveneens aanwezig- vormen de vier een hecht vriendenclubje.

,,Het was echt bizar’’, zegt Rico en slikt een hap eten weg. Hij schetst nogmaals de situatie van een ogenschijnlijk kansloze Verstappen die in de laatste ronde leider Lewis Hamilton inhaalde en wereldkampioen werd. ,,Het is pas over als het over is. Precies hetzelfde als in een gevecht; het is pas over als de bel is gegaan. Je bent nooit kansloos!’’, klinkt één van zijn levensmotto’s. Hij haalt zijn mobieltje tevoorschijn en leest het app’je voor dat hij voor de wedstrijd naar Max stuurde. ‘Vlieg vandaag jouw kant op om je te zien knallen, bro. You got this. Geniet van het proces en doe wat je het allerliefst doet.

Laat ze alles uit de kast halen om je tegen te zitten, daar gaan wij alleen maar beter op. Emotieloos gaan we er in, laat je niet uit de tent lokken. Je bent al kampioen, je hoeft het alleen maar nog uit te voeren. Ben trots op je!’ Na afloop vlogen Rico en Max elkaar in de armen. Op een feestje spraken ze een uur met elkaar. ,,Hij was voor de wedstrijd echt, echt zenuwachtig. Naar buiten toe niet, maar dat is the game. Hij vroeg me hoe ik het deed toen ik voor de eerste keer kampioen werd. Een soort reflectie zoeken. Dat is onze band. Ik weet wat hij voelt, en hij weet dat ik dat weet. We kunnen heel open zijn naar elkaar.’’

‘Het is wat het is’
Daar bij de Perzische Golf gingen Rico’s gedachten als vanzelf naar zijn vader Jos die in oktober 2017 overleed. Vlak voor diens dood nam Max Verstappen speciaal een filmpje op voor de man met dezelfde voornaam als zijn eigen vader. Dat niet alleen. Jos Verhoeven vergeleek zijn relatie met Rico altijd met die van zoon Max en diens vader. De oud-coureur had immers ook zoon Max onder zijn hoede genomen en klaargestoomd. ,,Van wie kan hij het kickboksen nou beter leren dan zijn eigen vader’’, zei Rico’s vader ooit in een interview. Rico: ,,Natuurlijk moest ik bij de race van Max aan hem denken. Mijn vader had het echt geweldig gevonden om erbij te zijn en ik had hem zeker meegenomen als hij nog leefde.’’

‘ZONDER DIE ERVARINGEN WAS IK NIET TOT HIER GEKOMEN. ZOU IK EEN ANDER PERSOON ZIJN GEWORDEN’

Het gesprek belandt onvermijdelijk op Rico’s bewogen jeugd. Zowel in zijn biografie als in talloze interviews sprak hij er uitgebreid over. Hoe hij tot zijn zesde bij zijn alcoholen drugsverslaafde en gescheiden moeder woonde en hij als ukkie in het café geregeld allerlei mannen om haar heen zag hangen. Hoe hij daarna door zijn moeder werd ‘weggegeven’ aan zijn vader Jos die op jonge leeftijd een kickbokser in hem zag. Hoe die hem dag in, dag uit meetrok naar de sportschool en allerlei leuke dingen in een tienerleven onthield. En hoe het tot een nooit compleet geheelde breuk met zijn vader kwam, nadat hij afscheid van hem nam als trainer om verder te komen.

,,Toch zou ik geen andere jeugd gehad willen hebben. Het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben. Het is wat het is’’, zegt Rico zonder blikken of blozen. ,,Zonder die levenservaringen was ik waarschijnlijk niet tot hier gekomen. Zou ik een ander persoon zijn geworden. Nee, mijn jeugd was niet ideaal, maar heeft me gevormd tot wie ik vandaag ben. Die persoon, met mijn drive en mindset, zou ik niet willen inruilen.’’

,,Door corona heeft alles anderhalf jaar stilgelegen in de filmwereld. Ik moest er wel naartoe om te laten zien dat ik nog dezelfde drive en visie heb.’’ Zonder vaste agenda stapte Verhoeven kort na zijn gewonnen gevecht met Saddik op 23 oktober in het vliegtuig. ,,Er stond niets vast, maar ik had iedereen laten weten dat ik er was’’, vertelt hij. Onder meer zijn vriend en acteur/producer Mark Wahlberg kreeg zo’n appje en Rico ontmoette acteur Joel Kinnaman (Suicide Quad, House of Cards, Robocop). Maar wie hij in die weken allemaal nog meer sprak, houdt Rico liever voor zichzelf.

,,Je rolt van het een in het ander en spreekt invloedrijke personen. Er is wel iets heel moois wat we willen gaan doen; dat zaadje is geplant. Ik wil het niet jinxen dus dat laat ik liever in het midden. Maar er liggen echt grote mogelijkheden.’’

We schotelen Rico de vraag voor hoe lang hij nog doorgaat met vechten voor hij zich volledig toelegt op acteren. ,,Ligt een beetje aan hoe het loopt’’, zegt hij droogjes. ,,Het ideaalbeeld in mijn hoofd is om tien jaar de allerbeste te zijn. Ik wil op mijn hoogtepunt stoppen om daarna te kunnen zeggen dat het goed is geweest. Ik vind het lastig om die vraag te beantwoorden, omdat ik voel dat ik niet klaar ben om te stoppen. Maar als er iets op mijn pad komt…Tsja, misschien even een jaartje niet vechten of zo. Het is allemaal ‘als’ dit, ‘als’ dat. Maar als er iets op mijn pad komt en het klopt allemaal en is in balans, waarom niet? Ik heb het gevoel dat ik in mijn sport niets meer te bewijzen heb. Ik heb alles gedaan, met iedereen gevochten en meermaals laten zien dat ik de beste ben.’’

Scheiding
Voor de 32-jarige topsporter zou een filmcarrière een volgend hoofdstuk zijn in zijn bewogen leven dat vele hoogtepunten kende. Als absolute piek ziet Rico zijn allereerste wereldtitel in 2014. ,,Mijn levensdroom kwam uit, dat was epic’’, zegt hij en glundert een beetje. ,,Toen veranderde mijn leven echt. Vooral financieel. Ik had een zorg minder. Niet dat geld gelukkig maakt en dat was nooit mijn motivatie, maar mijn levensdroom kwam uit en daar zat een prijskaartje aan vast.’’

‘IK MEEN DAT JE ZELF GELUKKIG MOET ZIJN OM ANDEREN GELUKKIG TE MAKEN’

Als de interviewer de stoere, imposante vent tegenover hem daarop vraagt naar het grootste dieptepunt valt hij even stil. Heel even maar. ,,Ik heb verschillende dieptepunten gehad’’, zegt Rico die even wat zaken voor zichzelf laat passeren. ,,Verloren wedstrijden, dingen in mijn jeugd die ik liever niet gezien had en natuurlijk de breuk met mijn ex Jacky.’’

Rico was sinds zijn 17de met zijn jeugdliefde. Samen hebben ze twee dochters (Mikayla en Jazlynn) en een zoontje (Vince). Twee jaar na de geboorte van de jongste gingen ze uit elkaar. ,,Dat was niet ineens, daar gaan jaren overheen. Zo lastig’’, vertelt Rico. ,,Ik denk dat we allebei niet meer waren waar we wilden zijn in de relatie. Dan maak je de keuze dat het misschien beter is om allebei onze eigen weg te gaan.’’ Tot op de dag van vandaag heeft Rico geen spijt van dat besluit. ,,Ik meen dat je zelf gelukkig moet zijn om anderen gelukkig te maken. En ik wil graag dat mijn kids gelukkig zijn. Ik zou daarom nooit voor de kids bij elkaar blijven. Scheiden was de beste oplossing voor iedereen. Ik leef mijn leven verder, Jacky ook.’’

En happy is Rico. ,,Ik ben op een goede plek in mijn leven’’, zegt hij. Hij trekt een serieus gezicht en kijkt zijn gesprekspartner indringend aan. ,,Mijn kring is echt klein, hè. Vroeger -voor ik kampioen werd- vroeg ik me altijd af waarom bekende mensen altijd met andere beroemdheden omgaan. Nu snap ik veel beter hoe dat komt. Mijn allerbeste vriend ken ik al vanaf dat ik 6 of 7 jaar was. Maar hij is letterlijk de enige. De andere vrienden zijn ook bekende personen en dat komt omdat je elkaar beter begrijpt. Het is niet leuk het gevoel te hebben dat mensen iets van je willen. Met de tijd wordt het steeds moeilijker in te schatten wie wat van je wil. Met mijn huidige vrienden weet ik dat ze niets van me willen. We zijn met elkaar omdat we het leuk hebben samen. Dat zoek je sowieso in het leven. Je hoort vaak dat je bent veranderd. Maar iedereen is toch anders dan tien jaar geleden? Mensen om me heen veranderen ook. Dat maakt het ook lastig.’’

Is dat ook een keerzijde van roem? ,,Ik leef als het ware in een glazen huis. Je moet goed opletten wat je zegt en doet. Dat is lastig, omdat ik van nature rechtdoorzee ben. Als ik iets zeg, verschijnt het gelijk ergens in een andere vorm online of in een blad. Daar word ik letterlijk doodziek van. Ik heb ook kinderen die dingen meekrijgen hè.’’

‘Daar is mijn vriendinnetje!’
Verder ‘omarmt’ Rico de aandacht die bij zijn status hoort. ,,Iedereen in zijn leven is op zoek naar erkenning. Het zijn een soort cadeautjes die je weggeeft en moet omarmen. Iedereen gaat daar lekker op. Als BN’er heb je dat heel veel, dat kun je alleen maar omarmen. Als je er even geen behoefte aan hebt dan moet je thuisblijven.’’

Op zijn bord ligt nog een restje rijst en groenten. De kip is op. Rico is klaar met eten en zijn verhaal. Precies op tijd, want buiten ziet de ambassadeur zijn oogappeltje Sara aankomen. Niet in een rolstoel zoals voorheen, maar in een soort loopwagen waarmee ze zelf kan lopen. Het laatste restje van de 1,95 meter lange en 118 kilo zware Brabander ontdooit. ,,Kijk, daar is mijn vriendinnetje! Je loopt gewoon! Hoe doe je dat?’’ begroet hij Sara die bijna op hem afstormt. Ze valt in zijn armen en de twee knuffelen elkaar. ,,Wat ben ik trots op jou!’’

AMBASSADEUR VOOR SARA OP EIGEN VERZOEK
Rico Verhoeven vroeg in 2017 zelf of hij ambassadeur mocht worden van Stichting Voor Sara. ,,Ik las een verhaal van Emine en Bram over Sara’s ziekte en was persoonlijk geraakt. Ik heb zelf ook kleine kinderen en zou niet in hun schoenen willen staan. Continu leven in onzekerheid.’’ Los van geregeld telefonisch contact, ziet hij Sara en haar ouders meerdere keren per jaar. Rico: ,,Sara kwam altijd in een rolstoel, maar ze gaat zo bizar hard vooruit. Ze is ook zo’n vechtertje. Ze is blijven geloven dat ze kan en gaat lopen. Te gek, zo leuk! Dat de sterke topsporter en het fragiele meisje een bijzondere band hebben, wordt iedere ontmoeting weer duidelijk. De twee hebben alleen maar oog voor elkaar en Sara straalt dankzij haar held. ,,Rico is heel stoer en leuk en lief’’, vat de 6-jarige Sara het samen.